|
یک شنبه 25 دی 1390برچسب:, :: 11:42 :: نويسنده : عزیزالله
ما همواره خود را قطعه هایی گم شده حس می كنیم. در انتظار كسی كه از راه برسد و ما را با خود ببرد، كه بیاید و ما را كامل كند بدون او ما همواره خود را گمشده و تنها و ناقص حس می كنیم برخی از ما شاید برای همیشه در انتظار (او) بمانیم و بنشینیم و بپوسیم برخی از ما، دیروز، امروز و هر روز قطعه هایی گمشده بوده ایم.
همان گونه كه آدم هایی نیز یافت می شوند كه دوستمان دارند، اما ما دوستشان نداریم اما آنانی را كه دوست می داریم همواره گم می كنیم و هرگز اتفاقی در خیابان به آنان بر نمی خوریم كه مبادا دوباره گمش كنی زیرا تو او را كامل نمی كنی تو قطعه گمشده او نیستی تو قدرت تملك او را نداری گاه نیز چنین كسی تو را رها می كند و گاهی نیز چنین كسی به تو می آموزد كه خود نیز كامل باشی
نظرات شما عزیزان: کاکا
 ساعت12:02---25 دی 1390
سلام
جالب بود 
 |
|||||||||||
تبادل لینک هوشمند 
بی نیاز از قطعه های گمشده