بعضي وقتا سکوت ميکني چون اينقدر رنجيدي که نمي خواي حرفي بزني ... بعضي وقتا سکوت ميکني چون واقعآ حرفي واسه گفتن نداري ... گاه سکوت يه اعتراضه ، گاهي هم انتظار ... اما بيشتر وقتا سکوت ... واسه اينه که هيچ کلمه اي نمي تونه غمي رو که توو وجودت داري ، توصيف کنه ...

بــه مــن تکيــه کــن!
مــن تمــام هستــي ام را
دامني مي کنــم تــا تــو ســرت را بــر آن بنــهي!
تمــام روحــم را
آغــوش مي ســازم تا تــو در آن از هــراس بيــاســايي!
تمــام نيــرويــي را کــه در دوســت داشتــن دارم
دستــي مي کنــم تــا چهــره و گيســويــت را نــوازش کنــد!
تمــام بــودن خــود را
زانــويي مي کنــم تــا بــر آن بــه خــواب روي!
خــود را، تمــام خــود را
بــه تــو مي سپــارم تــا هــر چــه بخــواهي از آن بيــاشــامي!
از آن بــرگيــري، هــر چــه بخــواهي از آن بســازي، هــر گــونه
بخـواهي، بــاشــم!
از ايــن لحظــه مــرا داشتــه بــاش!

شاید به تو بیاموزد كه خود به تنهایی سفر را آغاز كنی

راه بیفتی، حركت كنی

او به تو می آموزد و تو را ترك می كند

اما پیش از خداحافظی می گوید: شاید روزی به هم برسیم

می گوید و می رودو آغاز راه برایت دشوار است

این آغاز، این زایش،‌ برایت سخت دردناك است

وداع با دوران كودكی دردناك است، ‌كامل شدن دردناك است، اما گریزی نیست

و تو آهسته آهسته بلند می شوی، و راه می افتی و می روی

و در این راه رفتن دست و بالت بارها زخمی می شود

اما آبدیده می شوی و می آموزی كه از جاده های ناشناس نهراسی

از مقصد بی انتها نهراسی، از نرسیدن نهراسی
و تنها

بروی و بروی و بروی

افراد منفی، مشکلات را بزرگ
می‌کنند و راه حل‌ها را
نمی‌یابند. آن‌ها غم و غصه، شایعه
و بدبینی را ترجیح می‌دهند.
روشن کردن یک کبریت بهتر از تاسف
خوردن از تاریکی است.

ما همواره خود را قطعه هایی گم شده حس می كنیم.

در انتظار كسی كه از راه برسد و ما را با خود ببرد، كه بیاید و ما را كامل كند

بدون او ما همواره خود را گمشده و تنها و ناقص حس می كنیم

برخی از ما شاید برای همیشه در انتظار (او) بمانیم و بنشینیم و بپوسیم برخی از ما، دیروز، امروز و هر روز قطعه

هایی گمشده بوده ایم.

گاهی بعضی ها با ما جور در می آیند، اما همراه نمی شوند

برخی وقت ها ما آدم هایی را دوست داریم كه دوستمان نمی دارند

همان گونه كه آدم هایی نیز یافت می شوند كه دوستمان دارند،

اما ما دوستشان نداریم

به آنانی كه دوست نداریم اتفاقی در خیابان بر می خوریم و همواره بر می خوریم

اما آنانی را كه دوست می داریم همواره گم می كنیم

و هرگز اتفاقی در خیابان به آنان بر نمی خوریم

گاه ته دلت حتی می ترسی كه قطعه گم شده ات را پیدا كنی

كه مبادا دوباره گمش كنی

گاهی اویی را كه دوست می داری احتیاجی به تو ندارد

زیرا تو او را كامل نمی كنی

تو قطعه گمشده او نیستی

تو قدرت تملك او را نداری

گاه نیز چنین كسی تو را رها می كند

و گاهی نیز چنین كسی به تو می آموزد كه خود نیز كامل باشی

بی نیاز از قطعه های گمشده

عشق براي عشق تمنا كن، ولي خار نشو. براي عشق قبول كن، ولي غرورتت را از دست نده. براي عشق گريه كن، ولي به كسي نگو. براي عشق مثل شمع بسوز، ولي نگذار پروانه ببينه. براي عشق پيمان ببند، ولي پيمان نشكن. براي عشق جون خودتو بده، ولي جون كسي رو نگير. براي عشق وصال كن، ولي فرار نكن. براي عشق زندگي كن، ولي عاشقونه زندگي كن. براي عشق بمير، ولي كسي رو نكش. براي عشق خودت، باش ولي خوب باش

در زندگی اهل تظاهر نباشید.

آدم همیشه دنبال قطعه ای گم شده است،
هیچ آدمی را نمی توان یافت كه قطعه خود را جستجو نكند
فقط نوع قطعه هاست كه فرق می كند،
یكی به دنبال دوستی است
دیگری در پی عشق؛
یكی مراد می جوید و یكی مرید
یكی همراه می خواهد و دیگری شریك زندگی،
یكی هم قطعه ای اسباب بازی

عشق، رفاقت، شهرت طلبی ... همه به خاطر هراس از تنها ماندن است
و شاید قوی ترین جذابیت وصال در همین باشد
كه آدمی در هنگام وصال هرگز گمان نمی برد كه روزی تنها خواهد ماند

دل را به دسته گل های انتظار آذین می بندیم و چشم در راه مولود فضیلت ها و سرمشق عارفان و سالکان، امام موسی کاظم (علیه السلام) می نشینیم و ندا سر می دهیم: سلام ما بر تو ای که سجاده شب، غمناک از مناجات شب و نیمه شبت و میله های سرد و زندان شرمنده از این همه استقامت تو. ای سرمشق مقاومت و صبوری! ای اسطوره پرشکوه و هارون شکن!